Archiwum 17 stycznia 2020


Choroby psychiczne u dorosłych i dzieci...
17 stycznia 2020, 12:52

Choroby psychiczne bywają źródłem wielkiego cierpienia osób, którym dolegają, oraz ich najbliższego otoczenia. Mimo że ich powodów i objawów jest wiele, charakterystyczne jest dla nich wprowadzanie w silny dyskomfort osoby chorej i ludzi, z którymi ma ona styczność.

Choroby psychiczne (zaburzenia psychiczne) to wszystkie zaburzenia zachowania i czynności psychicznych, które są źródłem cierpienia lub trudności w funkcjonowaniu w społeczeństwie. Nauki, które się nimi zajmują, to psychiatria kliniczna i psychologia kliniczna.

Najprostszy podział chorób psychicznych obejmuje:

-zaburzenia psychotyczne (psychozy) – są to stany chorobowe, w których występują omamy (odbieranie zmysłowe rzeczy, które nie istnieją), urojenia (nieuprawnione i błędne przekonania), zaburzenia świadomości, emocji i myślenia; pojawiają się na przykład w przebiegu schizofrenii, psychozy maniakalno-depresyjnej, psychoz reaktywnych (w odpowiedzi na przykład na stres), psychoz endogennych (związanych z używaniem substancji – leków, narkotyków, toksyn);

-zaburzenia emocjonalne i nastroju – patologicznie obniżony nastrój w przebiegu depresji lub dystymii, nerwice, fobie, zaburzenia lękowe;

-zaburzenia psychosomatyczne – pojawiające się na skutek wpływu ludzkiego umysłu na ciało; skrajnym przypadkiem może być hipochondria, ale prawie wszyscy ludzie odczuwają dolegliwości na skutek nadmiernego stresu, takie jak bóle głowy, nadmierne napięcie mięśni, zaburzenia pracy serca czy bóle w różnych miejscach ciała;

-zaburzenia osobowości – zakorzenione i trwałe wzorce zachowania, obejmujące między innymi osobowości: paranoiczną, schizoidalną, schizotypową, narcystyczną, borderline, dyssocjalną, histrioniczną (teatralną), lękliwą, zależną i anankastyczną (obsesyjno-kompulsywną);

-niepełnosprawność intelektualną – obniżenie poziomu inteligencji w stosunku do przeciętnej, które może skutkować problemami z realizowaniem zadań szkolnych i zawodowych, z dbaniem o siebie i funkcjonowaniem w relacjach społecznych;

-zaburzenia rozwojowe – głównie choroby ze spektrum autyzmu, które upośledzają funkcjonowanie społeczne;

-uzależnienia – przymus sięgania po zewnętrzne bodźce (leki, narkotyki, alkohol, papierosy, pornografię, gry komputerowe), który w znaczącym stopniu wpływa na funkcjonowanie społeczne;

-niektóre z dewiacji seksualnych (czyli parafilie lub zaburzenia preferencji seksualnych) – obecnie uznawane są za chorobę w momencie, gdy przynoszą cierpienie osobie, która ich doświadcza, lub jej partnerom.

Rodzaje samobójstw
17 stycznia 2020, 12:38

Socjologiczny kierunek badań nad zachowaniami autodestrukcyjnymi przyjmuje jako punkt wyjścia nie jednostkę, lecz społeczność- analizuje bowiem akt samobójczy w kontekście jego społecznych uwarunkowań. Inaczej mówiąc: skoro człowiek jest częścią określonego społeczeństwa, to źródeł samobójstw trzeba szukać w zakłóceniach funkcjonowania tego społeczeństwa.

 

Analizując samobójstwa i ich społeczne determinanty Durkheim wyróżnił cztery podstawowe rodzaje samobójstw:

Egoistyczne- będące wynikiem słabej integracji jednostki z grupą i społecznością. Jednostka swoiście „wymyka” się spod kontroli społeczeństwa. Altruistyczne- będące przeciwnie, skutkiem zbyt silnej integracji ze środowiskiem, zbyt silnej identyfikacji z celami, interesami, oczekiwaniami grupy, zbyt daleko posuniętej socjalizacji np. kamikaze. Anomiczne- będące przejawem zakłócenia ładu społecznego, wskaźnikiem jego rozregulowania, sytuacji w której zachowania jednostki są w za małym stopniu skontrolowane i stymulowane przez społeczeństwo. Innymi słowami jest to dezintegracja społeczna, której efektem jest narastanie samobójstw. Ujawniają się one w nagłych kryzysowych sytuacjach. Fatalistyczne- związane z sytuacją jednostkową. Jest to samobójstwo człowieka znajdującego się w sytuacji tragicznej, w której dopatruje się jako rozwiązania jedynie poprzez samobójstwo.

 

rODZAJE SAMOBÓJSTW WG SCHNEDMANA(1985)-NA PODSTAWIE TYPOLOGII DURKHEIMA:

Realistyczne. Samobójstwo jest spowodowane na przykład perspektywą wielkiego cierpienia poprzedzającego nieuchronną śmierć. Altruistyczne. Zachowanie osoby jest podporządkowane etyce grupy, która oczekuje samobójstwa lub przynajmniej je akceptuje, na przykład piloci kamikadze. Nieumyślne. Osoba próbuje popełnić samobójstwo, by wpłynąć na kogoś lub kimś manipulować, niewłaściwa ocena sytuacji prowadzi do nieoczekiwanego nieszczęścia. Złośliwe. Podobne do poprzedniego, samobójstwo złośliwe jest popełniane w celu wpłynięcia na kogoś poprzez wytworzenie w nim poczucia winy, aby w ten sposób spowodować jego cierpienie. Dziwaczne. Osoba popełnia samobójstwo w wyniku halucynacji np. głosów nawołujących do samobójstwa lub urojenia np. wiary, że samobójstwo zmieni świat. Anomiczne. Nagła niekorzystna zmiana warunków ekonomicznych i społecznych np. nagła utrata finansowa podczas wielkiego kryzysu z 1929r., która w znaczny sposób zmienia sytuację życiową danej osoby, sprawia, że osoba popełnia samobójstwo, nie mogą poradzić sobie w nowej sytuacji. Negatywne Ja. Chroniczna depresja i poczucie ciągłej porażki lub nieprzystosowania łączą się ze sobą i przyczyniają się do cyklu powtarzających się prób samobójczych zakończonych udana próbą odebrania sobie życia.